Զմրուխտյա գետակի վրա մի խեղճ ջրաղաց կար:

Ջրաղացի դռան առջև, կանաչ ուռենու տակ, թիկն էր տվել ջրաղացպանը և չիբուխը գոհ ծխում. կողկին նստել էր կինը, իսկ նրանց աչքերի առջև մի սիրուն մանուկ, նրանց երեխան, խաղ էր անում:

Մեղմիկ սոսոփում էր ուռենին, և ջրաղացն անուշ մտմտալով, ասես հին օրերից մի հին հեքիաթ էր պատմում:

Ինչպես եղավ, մի օր այդ սիրուն մանուկը ( Read more... )

Մենք ուխտ ունենք՝ միշտ դեպի լույս ( Read more... )

Գարունդ հայերեն է գալիս ( Read more... )

Ախր ես ինչպես վեր կենամ գնամ ( Read more... )

Խրիմյան Հայրիկը Թիֆլիս գտնված ժամանակ մի օր կանչել էր սովորականի նման զրույց անելու, թե իր գրած ոտանավորները կարդալու։ Պետք է ասեմ, որ շատ էր սիրում ոտ<անավոր> գրելը և իրեն նշանավոր բանաստեղծ էր համարում։
- Գիշերները քունս չի տաներ,- ասում էր, - սենյակում կշրջեմ, կծխեմ ու կգրեմ։
Մի պայծառ, գեղեցիկ առավոտ էր։ Մտա Թիֆլիսի առաջնորդարանը։ Նախասենյակում ( Read more... )

Ստել, գուցե, կարելի է...
Սակայն պետք է 
Հաշվի առնել լսարանը.
Եթե պիտի չհավատան`
Արժե՞, արդյոք, իզուր ճգնել,
Եթե պիտի իսկույն կուլ տան`
Ինչո՞ւ խաբել միամիտին:
Դե, իսկ եթե
Ոչ այս, ոչ այն
Եվ էլ դեմքիդ ոչ մի մկան
Չի շարժվելու`
Փորձիր ստել:

29.11.1991թ.

Անտառներում` աշնան թափուր ( Read more... )

-Սիրու՛ն աղջիկ, երկիր լինիմ,
Դուն ի՞նչ կըլնիս:
-Սիրու՛ն տղա, գարուն կըլնիմ,
Քեզ զարդարեմ:
-Անու՛շ աղջիկ, երկիր լինիմ,
Դուն ի՞նչ կըլնիս:
-Անու՛շ տըղա, արև կըլնիմ,
Սիրտդ վառեմ….

Արևելյան կողմն աշխարհի ( Read more... )

Նըստած եմ մի օր ու միտք եմ անում .
Միտք եմ անում, մի՛տք, ու չեմ կարենում
Մի հընար գըտնեմ՝ ցավերըս հոգամ․․․
Վեր կենամ, ասի, մեկի մոտ գընամ,
Կըրկին պարտք անեմ, գըլուխը քարը,
Մինչև որ տեսնենք ինչ կըլնի ճարը։

― Ողջու՜յն Պառնասի գըլխից սըրբազան․․․

Ետ նայում տեսնեմ՝ իմ ծանոթ մուսան։

― Վե՜ր կաց, բանաստե՜ղծ, կանչում է էսպես,
Վե՜ր կաց, ներշընչվի՜ր, դուրս արի հանդես,
( Read more... )